Ömer Lekesiz’in bu günkü “İmam Gazzâlî’nin hedefi” başlıklı yazısından (Yeni Şafak, 15.05.2016) bazı alıntılar sunmak suretiyle hakkında yazdığı konunun ve bu konuda sağlıklı düşünülmesinin öneminin yaygınca anlaşılmasına küçücük bir katkım olsun istedim.
Başkanlık sistemi tartışmaları sürecinde ciddî ve akademik-entelektüel düzeyde bir yazıyla karşı karşıyayız. Her yazısı ile kıymet yönünden dikkat çekmesi ve istisnai bir köşe yazarı olduğunun anlaşılması gerektiğini düşündüğüm M. Şükrü Hanioğlu bu günkü yazısında (“Sistem ve gelenek”, Sabah, 15.05.2016), “Türkiye’nin soğukkanlı biçimde, fayda-maliyet analizleri yaparak tartışması gereken ‘sistem’ tercihi alanında ‘gelenek’ten kaynaklanan bir zorunluluk bulunmadığının” gözönüne alınması gereğine vurgu yapmakta.
*Sende gizli olan ayıpları arzu edip araştırman, senden perdelenmiş olan gaybları [görülmeyenler, bilinmeyenler] araştırmaktan daha hayırlıdır.
*Topluluk içerisinde namazını yalnızken kıldığından daha güzel bir şekilde kılma. Öyle yaparsan Rabbine karşı saygısızlık etmiş, dini hafife almış olursun. (Fütûhât-ı Mekkiyye, Cilt:18, s.316, Çeviri: Ekrem Demirli, Litera Yayıncılık, İstanbul-2012, ISBN 978-975-6329-84-9)
“(…) Kınalızâde Ali Ahlak-ı Alai’yi Şam’da kaleme aldığı sırada Gelibolulu Mustafa Ali ‘ye yazdığı bölümleri okur, eleştirilerini alır, metin üzerinde adeta kritik yaparlar.
