Eskiden (1960’lı-70’li yıllarda) dînî kitaplar neşreden İmam-Hatip okulları ve Yüksek İslâm Enstitülerinde hocalık yapan isimleri ünlü kişiler günümüzdeki İlahiyat fakültelerinde akademisyen olan ve yazıları, kitapları çıkan kişilere göre çok çok az idiler.
“(…)Sen ilim tahsili ile meşgûl olduğun vakit, başka türlü amel ile iştigâle vaktin uygun olmaz. Vakitlerini ilim tahsili işgal eder. Düşmanların seni başka amelden alıkoydukları için sevinirler. Halbuki o zavallılar bilmezler ki, ilim kendi hakikatinin verdiği şeyin gayrinden geri durur. Yani ilim öyle bir şeydir ki, neticede marifetullâha ulaştırır.
Özellikle merhûm Balıkesirli Hasan Basri Çantay‘ ın (1887-1964) Kur’ân-ı Hakîm ve Meâl-i Kerîm” adlı eserinden (Birinci Cild, Yedinci Baskı, 1392 H./1972 M. Nâşiri: Mürşid Çantay,Bayezid-İstanbul, Ahmed Said Matbaası) istifâde ederek, Kurân- Kerîm’in Bakara Sûresi’nin 255. âyeti olan ve Âyet-el Kürsî olarak bilinen âyet-i kerîmenin bir ölçüde tefsirli meâlini sunacağım.
