O âyet Kur’anda Yunus sûresinde 104. âyettir. Meâlen (anlamca) ” De ki: ‘Ey insanlar, eğer benim dînimden bir şüpheniz varsa (iyi bilin ki) ben Allâh’ı bırakıp da sizin tapmakta olduklarınıza tapmam. Ancak sizi öldürecek olan (vefât ettirecek / canınızı alacak olan) Allah’a kulluk ederim. Bana mü’minlerden olmam emr olundu.’ ”

Bu âyette beni en fazla düşündüren ifâde Peygamber Efendimize (s.a.v.) vahy edilen ve söylemesi buyrulan sözler arasındaki şu cümle: “Ancak sizi öldürecek olan Allah’a kulluk ederim.” Bu cümlenin de koyu olarak yazdığım kısmı en fazla dikkatimi çekti.

Niye Allah’ı niteleyen bir ifâde olarak sizi öldürecek olan veya canınızı alacak olan denilmiş?

Düşününce akla şu geliyor: ölüm gerçeği. İnsanlar öleceklerini ölümlerden dolayı biliyorlar. Belki insanları en çok düşündüren gerçek, yaşamanın bir an gelecek ölümle son bulacağı. Kimileri doğal bilir yaşamayı da ölmeyi de. Öyle de bilseler ve dile getirseler dahi ölüm hakkında, diğer canlıların ölmesiyle insanın ölmesine aynı serinkanlılıkla bir yaklaşımda bulunmazlar diye düşünüyorum. İnsanın ölmesi daha bir acı ve zor/ağır gelir insanlara. En çok da dîni önemsemez gözüken, Allah’a şirk koşan ve tevhid esaslı din inancına karşı olan insanlar göz önüne alındığında, hayat ve ölüm üzerinde mutlak kudrete sâhip olan tek Allah’a kulluk etme zorunluluğunun şu anlamda doğrudan vurgulanmış olması düşünülür: Ancak Allah alır (inanan-inanmayan) her insanın canını; görünür sebepler neler olursa olsun!

Söz konusu âyetde “Ancak sizi öldürecek olan Allah’a kulluk ederim” ifadesi bu gerçeği vurgulu biçimde inanmayanlara/şirk ve şüphe içinde olanlara beyân etme, açığa vurma anlamını yansıtıyor diye düşünülmesi isâbetli gibi geliyor bana. Yaşatanın da, öldürenin de Allah olduğu apaçık bir gerçek.

Allah, Resûlüne bu gerçeği bu ifadeyle vahyetmiş, o da dîninden şüphede olan insanları bu ayetle uyarmıştır.

Muhyiddin İbn Arabî’nin (m.1165-1240) 18 cilt hâlinde Ekrem Demirli çevirisi olarak yayınlanmış (Litera Yayıncılık) bu ünlü eserinin 18. cildinden alıntılayacağım bazı sözlerden ibâret olacak bu yazı.

” ‘Furkan’ olarak okumanın dışında Kur’andan sakın! Allah onun vesilesiyle pek çok kişiyi saptırır, yani onları hayrete düşürür; pek çok kişiye de hidâyet eder, yani anlama rızkı verir.” (s.66)

“Allah’ın bize dönük rahmetinin bir yönü de unutmak, hata etmek ve içimizdeki konuşmalar nedeniyle bizi cezalandırmayışıdır. Allah bizi zikrettiklerimiz nedeniyle cezalandıracak olsaydı, bütün insanlar helak olurdu.” (s.86)

“Rabbine ibâdet et ki, yakîn mertebesine ulaşabilesin; yakîn gelince gerçek senin için belli olur.” (s.108)

” Herkes kendi hakikati ve kendi cihetinden sadece Rabbini arar.” (s.144)

“Kendimizi bilmekten aciz isek Rabbimizi bilmekten de aciziz.” (s.146)

“Ben ve önceki peygamberlerin söylediği en üstün söz ‘Allah’tan başka ilah yoktur’ ifadesidir.” (s.188)

“Senin yaratılış aslın ve ilken muhtaçlık ve dilenmedir ve bunun böyle olması kaçınılmazdır.” (s.199)