İsmet Özel‘in, İstiklâl Marşı Derneği internet portali İsmet Özel Köşesi’nde “Yazdıklarımın Soluklanma Vakti” üst-başlığı altında çıkan “İki Dünya Savaşı, Savaşların Dünyası, Dünyaların Savaşı” başlıklı ve 22 Zilkâde 1442 (2 Temmuz 2021) tarihli yazısından (http://istiklalmarsidernegi.org.tr/IsmetOzel?Id=79&KatId=5) yer yer yapacağım alıntılamalardan oluşacak bu yazı. Başlığı teşkil eden cümlenin anlaşılması da ilk paragraftan o da dâhil, aktaracağım şu cümleler bağlamında daha kolay olacaktır:

“Nereden geldiğimizi ve giderek niçin geldiğimizi bilmiyorsak nerede bulunduğumuzdan hiç haberimiz olmaz. Bulunduğumuz, bulunduğumuzu var saydığımız yer bulunmaktan memnun olduğumuz yer olsa gerek. Bir sebeple yerimizden memnun değilsek ne olacak? Kendimizi şuurla farkına varamadığımız bir sebeple huzursuz hissedebiliriz. Memnuniyetsizlik her türlü sıkıntının kaynağıdır. Daha kötüsüne uğramak korkusu bize can havliyle bir kaçamak aratır. Temeldeki memnuniyetsizlik giderilemez diye düşündüğümüz zaman hileli yollara sapmaktan medet umarız. Bir süre sonra hileler hayatımız olur ve hilesiz yaşama teşebbüsüne dalanların gizli veya açık düşmanı kesiliriz. (…)

(…) Nefes almaksızın varlığımızı teşhis edemeyiz. Demek ki, insan oluş hikâyesi halde ve istikbalde bir şekil almaktan mahrumsa üzerinde konuşulmağa değmez. Bizi halde ve istikbalde kaynaştırarak biz yapan edebiyattır. Edebe riayet etmeden insan olma yutturmacasının sonunu getiremeyiz. Dolayısıyla her ne surette olursa olsun edebiyata yapılan bize yapılmıştır. Belki bu yüzden İkinci Yeni şiirinin seferberliğe takılı kalmış Türk kafasına Alman Harbi penceresi açtığı iddiasına sahip çıktım. (…)
Kıyamet gününde hesabı dünyada geçirilen günlerin değerini bildiğimiz kadar kolay vereceğiz.

Din günü dünyada günler geçirmenin beyhude olmadığını bize öğreten gündür. Neler yapmış olursak olalım hepsinin hesabını Allah’a vereceğiz. Zihnimizi hesap verme kavramından uzak tutarsak aleyhimizdeki bütün işlerin kabahatini ötekine, çevreye, kendimizden başkasına yükleyebiliriz.  (…)

Gökhan Özcan‘ın Yeni Şafak gazetesinde çıkan “Hakikat terk etmez insanı” başlıklı, 1 Temmuz 2021 tarihli yazısından alıntılayacağım bazı cümlelerden oluşacak bu yazı. İlk alıntıladığım da başlıktaki cümle.

“Ne kadar yalana bulanırsak bulanalım, içimizde gerçeğe sadakatini yitirmeyen bir şey, bir yer var. En kötülükle dolu insanın bile içinde nedamet duyduğunda arayıp bulabileceği bir iyilik sığınağı var. Bütün cepheler düşse, yalanın askerleri her yeri işgal etse de, insanın iç vatanında hakikatin düşmeyen bir kalesi var. (…), yalanın karanlığı varlığının her yanını gölgelese de, hakikat adına her şeyi yeniden başlatacak tohum duruyor içimizde. (…) Hakikat insanı hiç bırakmıyor aslında, o hakikati her fırsatta bırakıyor olsa da.”

‘İçselleşmiş yalan’ hakkında yazarın şu ifadesiyle bitireyim yazıyı: “Alışmışlardır onlar hakikate ihanet etmeye, yalanı sıradan bir şey gibi söylemeye. (…)”

Siyasî iktidara ve bazı siyasetçilere sosyal medyaya yansıyarak da olsa karşı çıkmanın elbette âdâbı ve seviyesi olmalı değil mi? Ama öyle olmuyor. Adları, yazdığı gazetelerden bilinse de bilinmese de bazı isimler, son haftalarda adı sosyal medyanın odağındaki isme/isimlere ilişkin ve onu/onları muteber sayarak, dediklerine iktidardaki Parti’nin lideri ve Cumhurbaşkanı olan şahıs da dâhil Parti’nin ileri gelenlerinin cevap vermesini yani onu/onları muhatap kabul etmelerini ister beyanlarda bulunuyorlar. Keza Deniz Baykal’ı da kızı dolayısıyla hedef alıp iddialarına muhatap olmasını, cevap vermesini isteyenler var.

Böylesi şartları fırsat bilip siyasetle ilgili, siyasetin içinde olan ünlü isimleri yıpratma amacı ister istemez akla gelmez mi?

Dinî, edebî, felsefî, İlmî, fikrî youtube konuşmalarından istifade etmek üzere o ortamda meşgulken insanlar, sanıyorum ister istemez karşılarına çıkan böylesi haberler, yazılar çoğunu irkiltiyor, ürpertiyordur ve inandırıcı gelmiyordur onlara bunlar. Böylelerinin özellikle ünlü isimleri karalamak amaçlı bir ortamdan istifadeye çalıştıkları ihtimalini en azından aklından geçiriyor olmalı insanlar.