“Dirilt Ölüyü O Kalbindir”
Şems-i Tebrizî‘nin eserlerinden günümüze kadar gelmiş tek eseri olarak bildiğim, tercümesi Tâhirü’l Mevlevî‘ye ait, Hilmi Beyca tarafından yayına hazırlanmış olan, BÜYÜYENAY Yayınları’ndan, ismi bu yazının başlığını teşkil eden, Menâkıbü’l-Ârifîn’de Yer Alan Makalât-ı Şems-i Tebrizî’den On Faslın Tercümesi’ni içeren kitabın birkaç yerinden yapacağım alıntılamalar oluşturacak bu yazıyı.
“Şems-i Tebrizî Hazretleri bir gün Mevlânâ’nın medresesinde muarefeden ( karşılıklı tanışma, ülfet) bahsediyordu. Buyurdu ki: Hak sübhanehu ve Teâlâ bütün halktan üç şey ister. Biri itaat, diğeri makbul amel, üçüncüsü hatırda tutmaktır. İtaat imandır, makbul amel ubûdiyettir (kulluk), hatırda tutmak ise marifettir.
Ey sâlik (bir yola giren), kendi yükünü başkalarına yükletme. Yani kimseye yük olma. Bilakis onların yükünü yüklen yani hizmetlerinde bulun. Halktan ümidini kes, bilakis kendi malını onların önüne koy.
Herkes izzet (güçlü, üstün, galip, saygın olmak) ve azamet (büyüklük, yücelik) tâlibidir. Sen zelil ve hakir olmanı iste.