Şu dönemde sayısı beşi aşmayan, devamlı okuyucusu olduğum gazete yazarlarından biri Mevlana İdris. Onun bu günkü yazısı beni en etkileyici yazılarından biri oldu. Olay: ‘Dostumuz’, ‘ağabeyimiz’ dediği Mehmet Küpeli’nin Hakk’a yürümesi. Yazının başlığı, “Rindlerin akşamından bir derviş kaydı”. Ve ilk cümlesi: “Yoldayız, Aksaray’a doğru ilerliyoruz. Minibüsün içinde yedi kişiyiz. Başka bir arabada 6 arkadaş daha var.”

Bu çok zor kaleme alındığı tahmin edilen yazıdan alıntılar:

“Mukadder olana şâhit olduk. Sevgili Dostumuz, ağabeyimiz Mehmet Küpeli Hakk’a yürüdü. Hep olduğu gibi hem hep bekleniyor, hem hiç beklenmiyordu.
Bir süredir akciğer kanseri için tıbbî tedavi görüyor, hastaneye gidip geliyordu. Son haftalarda ise hastaneden hiç çıkmadı. Ve nihayet Perşembe günü emr-i hak vâki oldu. Dün Karagümrük Canfeda Câmii’nde Cuma’yı müteakip kılınan cenaze namazından sonra dualarla memleketi Aksaray’da defnedilmek üzere cenaze arabasıyla yola çıktı.
Yakın dostları ile birlikte biz de kendisini tâkiben Aksaray’a doğru ilerliyoruz.
Buna ilerlemek denemeyeceği açık. Çünkü hepimizin zihni gayriihtiyari ve sürekli geriye, anılara doğru hücum ediyor.