Ahmet Taşgetiren’in “İdrak çağrısı-2” başlıklı yazısından iki bölüm
“(…) “Beklenen mutluluk biraz ilerde.”
“Biraz…”
İfadedeki, kafiye olsun torba dolsunculuğa, laf ola haline bakar mısınız? Ne demek “biraz ilerde”? Bekleyin, safsınız ya, aptalsınız ya, benim her dediğime inanırsınız ya, sizi parmağımda oynatıyorum ya, bekleyin, işte “biraz ilerde…” Çıkmaz ayın son çarşambası gibi.
(…)
(…) Bağlılıkların oluşturduğu psikolojik edilgenlik içinde bunu yapmak kolay değil biliyorum. Ama felakete gidilirken bir şuur hamlesi olmalıydı.
Bin kişi çıksa ve “Yanlışı gördük, uyanın kardeşlerim” diye seslense, bu 15 Temmuz cinayetine gelinmezdi en azından. (…)“