Başlıktaki sözü Gökhan Özcan’ın “Nefes darlığı” başlıklı yazısındaki (Yeni Şafak, 09.02.2017) bir cümleden çıkardım. O cümleyi ve onun tamamlayıcısı olanı hemen aktarayım:
“Yaratılmışlar içinde sadece insan hakikate sadakatinden imtihan ediliyor. İnsan olmanın sadece zorluğu değil, başkalığı da tam burada gizli…”
“Şimdi bilemiyorum.
Yirmili yaşlarımda, birçok konuda teoriler öne sürer ve bunları ‘kesinlikle diye başlayan heyecanlı cümlelerle savunurdum.
Şimdi ‘kesinlikle sözünü hiç kullanmıyorum. Çünkü dünyada herşeyin görece olduğunu, hiçbirşeyin kesin sayılamayacağını öğrendim.”
Bu sözleri “Söz’ün Özü -kelâm-ı ilahi’nin tabiatına dâir-” başlıklı kitabının (Kitabevi, Ocak 1999) ÖNSÖZ’ünde nakleden (s.9) Dücane Cündioğlu, bunlara dair şunları söylüyor:
Başlıkta adı geçen yazarın “Kaçırılmış bir vaktin çınlaması” başlıklı yazısından birkaç alıntı sunacağım.
“(…) “Zekânın öne sürdüklerinden çok daha yüksek bir hakikat var. Henüz ne olduğunu tam olarak kavrayamadığım ve bize yön veren bir şey içimden geçiyor” diyor Antoine de Saint Exupery, ‘Savaş Pilotu’nda.
“(…) Bakınız Bağdatlı Rûhî taşı nasıl gediğine koymuş: “Gör zâhidi sâhib-i irşâd olayım der/ Dün mektebe vardı bugün üstâd olayım der.” Devirler değişiyor ama galiba bazı şeyler hiç değişmiyor.
Şair İsmet Özel’in İstiklâl Marşı Derneği internet portalinde “DİL İLE İKRAR” üst başlığı(serlevhası) altında haftada bir (Cuma günleri) çıkan yazılarından yirmincisi bugün “DİLCE, LİSANEN, LÛGAVÎ (I)” başlıklı olarak yayınlandı.
Bu düşündürücü olmak yönünden istisnaî kıymet taşıdığını düşündüğüm yazının birkaç yerinden birkaç alıntı sunacağım.
