* Gördün mü o dini [cezâ’yı] tekzîb edeni? Odur işte iter yetimi ve kayırmaz doyurmak üzere miskini [yoksulu]! Fakat veyl o namaz kılanlara ki namazlarından yanılmaktadırlar; onlar ki mürailik ederler [gösteriş yaparlar] ve yardımlığı sakınırlar (zekâtı vermezler!) (Mâun 107/1-7)
Değerli hikâye (öykü) ve deneme yazarı Mustafa Kutlu’nun “Ruh” başlıklı yazısının birkaç yerinden alıntılar sunacağım.
“ “Sana ruhtan sorarlar, de ki: Ruh Rabbimin emrinden ibarettir.” (İsra 17/85)
* “Rabbimiz Allah’tır” deyip sonra da doğrulukta devam edenlere, onlara, melekler, ölümleri ânında: “Korkmayınız, üzülmeyiniz, size söz verilen cennetle sevinin, biz dünyâ hayâtında da, âhirette de size dostuz. Burada, canlarınızın çektiği, umduğunuz şeyler, bağışlayan ve merhamet eden Allah katından bir ziyâfet olarak size sunulur” diyerek inerler. (41/30,31,32)
Aşağıdaki sözleri “Gülzâr-ı Sâminî Mektûbat I, Osman Bedrüddîn Erzurûmî (İmam Efendi), Takdim: A.Fevzi Özçimi, Marifet Yayınları, Cağaloğlu-İstanbul, Birinci Baskı: 2006, ISBN 975-359-022-9, 975-359-174-8” künyeli eserden derledim.
Başlıktaki söz Muhyiddin İbn Arabî hazretlerinin Fütûhât-ı Mekkiyye adlı eserinde (Çeviri: Ekrem Demirli, Litera Yayıncılık, 14. Cilt, s.109, ISBN 978-975-6329-73-3, İstanbul-2011) geçer. Bu sayfa ve izleyen sayfadan bazı alıntılar yapacağım.
