“(…) Selfie ya da özçekim, günün insanının merkezine kendini koyduğu bir dünyanın fotoğrafıdır. Fon sürekli değişir, değişmek zorundadır, çünkü geçicidir ve dolayısıyla fonda ne olduğunun aslında hiçbir önemi yoktur. Kendisine bakan, sadece kendisini gören, dışına ilgisiz, dünyaya sağır, her şeyi kendisiyle anlamlı gören bir türedi zihniyetin sembolleşmiş halidir. (…)
*Mahmud Erol Kılıç’ın “Halep ve Mevlâna” başlıklı yazısından:
“(…) Nasıl İşid’in yaptığı insanlık dışı vahşeti tel’in etmeyen Sünnileri ve buna arka çıkan alimleri daha evvel tenkit etmişsem şimdi de Halep’teki masum insanların aynı vahşilikle katledilmesine bir ses çıkarmayan ve hatta kendilerine göre tevillerle haklı göstermeye çalışan Şiileri ve onların din alimlerini aynı şiddette tenkit ediyorum.”
Süleyman Seyfi Öğün’ün “Türkiye, İran ve Rusya (2)” başlıklı yazısından alıntılar:
“(…) Rusya, güçlü bürokrasisi ve askerî gücü; İran birleştirici kuvvetli bir doktrini ve Türkiye hayli yıpranmış kurumsal yapılarına rağmen çok dinamik toplumsallığı ile temayüz ediyor. (…)
