Süleyman Seyfi Öğün’ün “İnsanlık ve insanlık durumları” başlıklı yazısından (Yeni Şafak, 26.05.2016) bir cümleyi bu şekilde bir ifadeyle başlık yaptım.
Düşündürücü olan bu yazıdan birkaç alıntı sunacağım.
Hasan Bülent Kahraman’ın “Binali Yıldırım’ın şifreleri…” başlıklı yazısından (Sabah, 20.05.2016), başlıkta ifade ettiğim çerçevede yaklaşımının anlaşılması için, birkaç alıntı sunacağım.
Başkanlık sistemi tartışmaları sürecinde ciddî ve akademik-entelektüel düzeyde bir yazıyla karşı karşıyayız. Her yazısı ile kıymet yönünden dikkat çekmesi ve istisnai bir köşe yazarı olduğunun anlaşılması gerektiğini düşündüğüm M. Şükrü Hanioğlu bu günkü yazısında (“Sistem ve gelenek”, Sabah, 15.05.2016), “Türkiye’nin soğukkanlı biçimde, fayda-maliyet analizleri yaparak tartışması gereken ‘sistem’ tercihi alanında ‘gelenek’ten kaynaklanan bir zorunluluk bulunmadığının” gözönüne alınması gereğine vurgu yapmakta.
“(…) Adam küçük oğlunu okutmuş, devlet kapısında bir iyi iş bulsun cümlemizi kurtarsın diye düşünüyormuş.
Başlıktaki ifadeyi M. Şükrü Hanioğlu’nun bugün çıkan yazısının (Sabah, 08.05.2016) başlığı olarak alıntıladım. Bu yazıyı, bazı alıntılarla, merak duyabilecekleri haberdar etmek ve yazarın “laiklik ile inanç özgürlüğü arasındaki hassas dengenin nasıl korunacağı ve dinî alanın kimin tarafından düzenleneceği konularında düğümlendiğini” düşündüğü “aslî sorun”un yaygınca anlaşılmasına katkıda bulunmak niyetiyle paylaşmak istedim.
