“(…) 7 Ağustos’taki Yenikapı mitingi iktidar ile muhalefeti buluşturan dev bir düğün töreni gibiydi.
O gün bugündür Meclis’teki dört partiden üçü sık sık bir araya geliyor.
Ülkenin hayati sorunlarını çözmek için kafa kafaya veriyor.
“(…) Burada vurgulanması gereken en önemli nokta “altın çağlaştırılan” dönemin, “mükemmel olmaktan fazlasıyla uzak” ve “günümüz gerçekliği çerçevesinde karşılaşılan sorunlara cevap vermekte yetersiz” olduğu gerçeğidir.
Türkiye’nin bununla “kavga etmemesi” ancak “yüzleşmesi” gereklidir.
Akif Emre’nin dünkü yazısının başlığı böyle. Bu yazıdan sadece üç cümle alıntılayacağım.
Dün CHP adına bir açıklama yapan, adına ve görevine dikkat etmediğim bir kadın sözcünün, tam da Türkiye’nin tanklar ve F16’larla Cerablus ve çevresini, daha doğrusu Fırat’ın batısını Daeş ve PYD’nin işgalini önlemek, onları oradan uzaklaştırmak üzere harekete geçen ÖSO’yu kollamak ve desteklemek şeklinde bir harekatı başlattığı sırada iktidarı Daeş’e karşı şimdiye kadar kararlı bir biçimde karşıt konum almamakla, o örgütle tam anlamıyla bir mücadele içinde olmamakla, başka bir ifadeyle iktidarı Daeş’i korumak ve kollamakla suçlamakta ısrar edenlere benzer bir tavırla suçlayarak inandırıcılığı olmayan ezber sözler sarfetmesi, anlamsız olması bir yana, 15 Temmuz gecesinden bu yana MHP’nin yanı sıra CHP’nin de bu başarısız kanlı darbe girişiminin ardından ülkemizin ve milletimizin bu günlerinde iktidarla birlikte konum almasıyla da çelişir bir tavır.
Gökhan Özcan’ın “Krallık çıplak!” başlıklı yazısından:
“Acı veren ile canı acıyan aynı dünyanın vatandaşı değildir. Daha ötesi, aynı tarihin mirasçısı da değildir. Fiziksel anlamda aynı gezegenin içinde bulunan, ancak çok derin farklarla birbirinden ayrışan iki ayrı dünyadan söz etmek durumundayız. Birinin alamet-i fârikası masumiyet, diğerininki zulüm!
