İsmet Özel‘in İstiklâl Marşı Derneği internet portalinde çıkan 20 Rebiül evvel 1442 (6 Kasım 2020) tarihli, “Şiir Bir Tesellidir: Ne Az Ne De Çok” başlıklı yazısının bir cümlesi başlığını, birkaç yerinden bazı cümleleri de metnini oluşturan, tamâmen sözkonusu yazıdan alıntılamalardan ibâret bir yazı olacak bu. Amaç, böyle seçkin bir şairin yazısının, okunmaya değer yazı kıtlığında farkına varılmasına ve olabildiğince okunmasına nâçizâne katkıda bulunmak.

“Şiirin bir teselli olduğu kanaatine uzak düşenleri belâlar bekliyor demektir. Ne tür belâlar? Şiire emek veren insanları kast ediyorsak önce bu insanlar kendilerinin şiirle ve şiirden dolayı yaptığına kimsenin güç yetiremediğine inanırlar. Böyle bir inancın onları hataya düşmekten koruyacağı fikri paçalarında asılı kalır. (…)

Dünyaya düşkünlük düşüklük gerektirir. Şiiri bir teselli olarak göz önüne almak bilhassa bu sebeple şarttır. (…) Dünya nimetleri kavramı bütün kültürler içinde bir ihanet itirafıdır. Kim kime ihanet ediyor? Dünyaya gelişimiz bir sebebe mebnidir. Yoksa bizim kazancımız içinde yolcunun, hastalanmış olanın, acze düşmüş olanın payı olduğu söylenmezdi. (…)

Şiire müracaat edişimiz düşüklükten sâlim kalabilmek içindir. Düşüklük sürüye mensup olmağı umursamayanların payına düşer. (…)

(…) Ne demokrasinin çağlar ve ülkeler itibariyle nelerden teşekkül ettiği, ne de ekonomiden ve siyasetten yalıtılmış bir sosyologi söz konusudur. Böylece bilinmeyen bir kavramın izahını bilinmezliği bariz başka bir kavrama bırakmış oluyorsunuz. (…)

(…) Türklerin uzak ve yakın geçmişi bir dokudan haber verir. Şiir dokusu Türklerin millet hasletlerini öne çıkarmış, bir toplum olarak arınmalarını sağlamıştır. Divan Edebiyatı’nı kaybedişimiz Müslüman üstünlüğünden kuvvet alan toplum anlayışına uzak duruşumuzun sonuçlarından biridir. (…)

Şiirin bir teselli olduğunu fark ettiğimiz gün bir dulda ele geçirmiş olacağız. İkinci Yeni’yi duldamız olarak algılayabilirdik. Oysa gel geç bir heves dönemi oldu. Niçin? Çünkü bu şiirin doğurduğu ortamdan yararlanan herkes ele geçen şöhret imkânını kendi şiirinin olgunluğuna açılan bir fırsat bildi. Yani olgun bir İkinci Yeni şiirine ulaşılamadı. (…)“

http://istiklalmarsidernegi.org.tr/Yazi.aspx?YID=1852&KID=79