M. Şükrü Hanioğlu’nun yazısından…
“(…) Burada vurgulanması gereken en önemli nokta “altın çağlaştırılan” dönemin, “mükemmel olmaktan fazlasıyla uzak” ve “günümüz gerçekliği çerçevesinde karşılaşılan sorunlara cevap vermekte yetersiz” olduğu gerçeğidir.
Türkiye’nin bununla “kavga etmemesi” ancak “yüzleşmesi” gereklidir.
(…) Demokrasiyi tehdit olarak gören cumhuriyetçiliğin çoğulculuğu güçlendireceğini, dindarlıkla çatışan, bilimcilik vurguları güçlü laikliğin “bir cemaatin orduya sızması benzeri gelişmeleri önleyeceğini,” “vatandaşlık” yerine etnik kökeni ön plana çıkaran “ethnos” tasavvurunun Türkiye’nin bölünmesinin panzehiri olacağını varsaymak tam tersine neticeler verecektir.
Bu hedeflere ulaşılması için İkinci Dünya Savaşı sonrası dünyasıyla uyumsuzluğu görülerek terkine karar verilmiş “otoriter -seçkinci -ilerlemeci” devletçi modernleştirme siyasetine geri dönülmesini önermek ise sorunların üzerine benzin dökülmesi anlamına gelecektir.
Gelişmeler Türkiye’yi uzun süre direndiği, zamana yaymak istediği büyük dönüşümü öne almaya zorlamaktadır.
Kaçınılması mümkün olmayan bir yeniden yapılanmaya gidilirken temel kıstas “fabrika ayarlarına” dönüş değil “fabrika ayarlarını sorgulama” ve “onların dayandığı ilke ve kavramları çağın gerekleri çerçevesinde yorumlama” olmalıdır. (…)“
(alıntıların ait olduğu yazıyı okumak için tıklayın)
No Comments