Gökhan Özcan‘ın bu günkü yazısının (Yeni Şafak) başlığını bu yazının da başlığı olarak alıntıladım. Çocuk rûhunu yansıtan bir ifade bu. Yazısının son cümlesiyle, bu yazıda ele aldığı ve okullarda yıllarca devam etmiş bir uygulamanın “hiçbir şeye aykırı değilse bile, çocuk ruhuna esastan aykırı olduğunu” vurguluyor yazar. Yazısının başlığını da, son cümlesinde belirttiği bu tesbiti karşılığında çocuk ruhunu yansıtan bir gerçekliğin ifadesi olarak seçmiş olmalı. Bu değerli ve düşündürücü yazıdan şu cümleleri alıntıladım:

“(…) Toplumu üst bir dille birtakım mecburiyetler dayatarak ikna edemezsiniz, sadece ikna olmuş gibi görünmelerini sağlarsınız. Gücün toplum üzerindeki baskısının zayıfladığı anda toplum aslında hiçbir zaman ikna olmamış olduğunu size bir şekilde gösterir. Çünkü insanlar aptal yerine konmaktan hoşlanmazlar. (…) Bu yanlış hesap, kendi akıllarını toplumun aklının üstünde gören çeşitli karakterlerdeki otoriter zihniyetlerce geçmiş zamanlar boyunca tereddütsüzce yürürlüğe konmuş ve bekleneceği üzere kalıcı bir etki üretmemiştir. (…) Yıllardır etnik köken üzerinden sıkıntılar yaşayan bir toplum olduğumuza göre okul bahçesinde “Türküm” diye bağırtmakla, kimliğinin tanımlayıcı vasfı olarak Türk olmayı görmeyenleri ikna etmiş olmadığımız anlaşılıyor. Belki aksine bu zorlamamızla onları bu kelimenin kapsayıcılığından daha da uzaklaştırdık. Aynı şekilde, çocuklarımıza her Allah’ın günü “Doğruyum, çalışkanım…” gibi şeyler söyleterek toplumsal ahlakın temini noktasında mesafe almış gibi de görünmüyoruz. (…) Esasen benim bakışım and diye okutulan metnin ne söylediğinden bağımsızdır. Bir devletin, henüz adı üstünde çocuk olan çocukları okul meydanlarında her okul günü sıraya dizip, orada adeta devleti temsil eden bir amir konumundaki bir öğretmen ya da çoğu zaman bir müdür komutasında, adı disiplin olan bir zorlamaya tabi tutarak yine muhtevasını devletin tepeden belirlediği birtakım sözleri yüksek sesle tekrar ettirmesi yanlıştır ve hiçbir açıklama benim için bu gerçeği değiştirmez. (…) Bu uygulama hiçbir şeye aykırı değilse bile, çocuk ruhuna esastan aykırıdır.“

https://www.yenisafak.com/yazarlar/gokhanozcan/cocugum-ozgurum-kus-gibi-kanatliyim-2047851