Dil, lisân ve lûgat hakkında
Dil Farsça kökenli gönül, yürek, kalb anlamlarında isim olan bir kelime. Lisân (ağızdaki) dil, konuşulan dil, lisân ilmi (lengüistik), lisân-ı hâl (insanın yüzünden, duruşundan anlaşılan şey, lisâniyyât (dil ilmî, lengüistik, lisânullah (Kur’ân-ı Kerîm). Lûgat kelime, söz anlamında. Her milletin konuştuğu dil ve bu dilin her kelimesi. Lûgat kitabı (sözlük), İlm-i lûgat / lûgat ilmî: lûgatçilik (sözlükçülük), Ehl-i lûgat : Lûgatçilikten anlayan, lûgatçi / sözlükçü, lûgat sâhibi. lûgat (‘ga’ uzun okunur) lûgatler /sözlükler, lûgat-çe : küçük lûgat, sözlükcük, lûgat-nüvîs: lûgat yazan /sözlük yapan. lûgat-şinas:iyi lûgat bilen. lûgavî: lûgate mensup, lûgat anlayan / bilen, lûgaviyyât: lûgat ilmi/bilimi fr. lexicologie. lûgaviyyûn: lûgat/sözlük ile uğraşanlar. (Kaynak: Ferit Devellioğlu Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat, Aydın Kitabevi)
No Comments