“Kureyş” Sûresi
Kur’ân-ı Kerîm’in 106. sûresi olan ve Mekke’de nâzil olmuş(vahiy olarak Hz. Peygamber’e (Savs.) Cebrail(as.) vâsıtasıyla indirilmiş ) bulunan Kureyş Sûresi dört âyetten oluşur. Merhum Balıkesirli Hasan Basri Çantay’ın (1887-1964) Türkçesiyle bu âyetlerin mealleri aşağıdaki gibidir:
1- (Bâri) Kureyş emn-ü selâmete,
2-kış ve yaz kendilerini seyr-ü seferde esenliğe (ve garantiye) kavuşdurduğundan dolayı,
3- Şu Beytin (Kâ’benin) Rabbine ibâdet etsinler onlar.
4- (O Rab ki) onları aclıkdan (kurtarıb) doyuran, kendilerine korkudan emînlik verendir O.
Dip-notlarından:
*”Kureyş” büyük bir kabilenin adıdır.
*Onların üzerinde Allâh-ü Teâlânın sayısız nimetleri vardır. Eğer O’na bu nimetlerinden dolayı ibadet etmezlerse bâri seyr-ü seferde mazhar oldukları emînlikden ötürü kulluk etsinler. “Kureyş” Kâ’benin sâkinleri ve bekçileri oldukları için mücâvir memleketler halkı tarafından onların serbestçe seyr ve seyâhetlerine, bihâssa kışın Yemen’e, yazın Şam’a selâmetle gidip gelmelerine o memleketlerin reîsleri tarafından resmen müsâade edilmiş, bu sâyede onlar rızıklarını ve ticaretlerini her kavmden ziyâde sağlamışlardı (Beyzâvî, Celâleyn, Medârik, Kâmus-ı Arabî (telhîsen)) [telhîsen: özet olarak, kısaltılmış olarak]
[emn: eminlik, korkusuzluk, rahatlık; selâmet: sâlimlik, eminlik, korku ve endişeden uzak olma, esenlik; seyr-ü sefer: gidiş-geliş, trafik.]
[Sûrenin aslında bulunan bazı kelimeler ve karşılıkları: îlâf (ülfet’den): ülfet ettirme/ettirilme; alıştırma/alıştırılma; rıhlet: göç / göçme, sefer, yolculuk, ölme (vefât); şitâ: kış; sayf: yaz; cûın: açlık]
Kur’ân-ı Hakîm ve Meâl-i Kerîm, Balıkesirli Hasan Basri Çantay, Üçüncü Cild, Yedinci Baskı, H. 1393, M.1973, Kendi imzasıyla yayınlanmış, Nâşiri: Mürşid Çantay, Bayezid- İstanbul.
No Comments