Kerîm Kur’ân‘dan meâlen (anlam olarak) aktaracağım yedi âyetten (onlardan ilki başlığı teşkil ediyor) oluşacak bu yazı.

“Doğrusu biz emaneti (emir ve yasakları) göklere, yere ve dağlara arz (ve teklif) ettik de (onlar) bunu yüklenmekten kaçındılar ve on(un getireceği sorumluluk)tan korktular da onu insan yüklendi. (Eğer bunun gereğini yapmaktan kaçınırsa) cidden o çok zâlim, çok câhil (demek) dir.” (Ahzab, 33/72)

“Eğer biz bu Kur’ân’ı bir dağa indirseydik, elbette onu Allah’tan korkusundan baş eğerek parça parça olmuş görürdün. Bu misâlleri insanlara düşünsünler diye veriyoruz.” (Haşr, 59/21)

“Şeytan onları(n içini dışını) kaplamış da Allah’ı anmayı (O’nun hükümlerini) onlara unutturmuştur. Bunlar şeytanın taraftarlarıdır. İyi bilin ki şeytanın taraftarları hüsrana uğrayanların ta kendileridir.” (Mücâdele, 58/19)

“Dediler ki: ‘(Hayat) dünya hayatından başkası değildir. Ölürüz de, yaşarız da. Bizi zamandan başkası helak etmiyor.’ Halbuki onların bu hususta hiçbir bilgisi yoktur. Onlar sadece (böyle) sanıyorlar.” (Câsiye, 45/24) (Zaman zaman duyulan ve tekrar edilen bu söz Dehriyye görüşüne sahip, maddeci ateist kafaların yansıttıkları bir düşüncedir. Amaçları Allah’ı tanımayıp sorumsuz ve başı-boş yaşamaktır.)

“(Resûlüm!) Sen her ümmeti diz çökmüş (veya toplanmış) olarak görürsün. Her ümmet Kitab’ına (amel defterini almaya) çağrılır. ‘Bugün (dünyada) yapmış olduklarınızın karşılığı verilecektir.’ (denilir).” (Câsiye, 45/28)

“Küfre sapanlar/inkâr edenler, iman edenlere ‘Bizim yolumuza uyun (dediğimizi yapın, eğer yanlışsa) günahlarınızı biz yüklenelim.’ derler. Oysa kendileri onların günahlarından hiçbir şey yüklenip taşıyacak değillerdir. Şüphesiz ki onlar yalancıdırlar.” (Ankebut, 29/12)