İsmail Kara‘nın Dergâh dergisinde (S.373, Mart 2021) çıkan “O abdesti kanla almak…” başlıklı yazısından şu cümleler:

“(…) XIX. ve XX. yüzyılda önce “İslâm ve Bilim” konferansıyla-metniyle, sonra da İbn Rüşd çalışması üzerinden Müslüman aydınları ziyadesiyle etkilemiş olan meşhur Ernest Renan’ın aynı zamanda arkeologluk da yaptığını ve Lübnan’daki kazılarda topladığı tarihî eserleri Fransa’ya gönderdiğini (kaçırdığını) bilir misiniz? (…) İstidatlı genç arkeolog Massignon’un eline tesadüfen geçen parçalardan birinde bir yazı hakkedilmiştir. Ne ola ki bu!? Kısmetini arar gibi yahut fal bakarcasına dikkat kesiliyor. Siliyor, fırça ile, gömleğinin yeniyle temizliyor ve heyecanla hecelemeye, okumaya çalışıyor. Arapçası daha iyi olanlara, sahadaki hocalarına da soruyor… Issız dağbaşında bir sada, zifiri karanlıkta bir ışık hüzmesi gibi fakat peş peşe gelen mütereddit tarrâkalar hâlinde tecelli ediyor…

İbare meâlen şöyle: ‘İnsanı bir rekât namaz (bile) Allah’a ulaştırır, yeter ki abdesti kanla alınmış olsun…’ (Benim yıllarca önce okuduğum o meçhul yerde Arapça ibaresi yoktu, olsaydı bu müessir ibareyi herhâlde hemen kaydeder ve mutlaka ezberlerdim). (…) Kâmil Akdik merhumun sülüs istifiyle Arapça bir ibareydi ilk sayfaya yapıştırdığım: ‘Rek‘atâni fi’l-ışk lâyasıhhu vudûuhumâ illâ bi’d-dem’. Aşk (yolun)da iki rekât(lık namaz), abdestleri kan dışında bir şeyle asla sahih olmaz. Muhtemelen daha iyi tercümesi şöyle olmalı: ‘Abdesti kan dışında bir şeyle asla sahih olmayacak aşk (yolun)da iki rekât namaz’. Beni bir tarafıyla hayli zaman öncesine, bir yönüyle de bu yazıyı yazma kararına götüren hat, ibare bu… (…) “