Akif Emre istisnaî bir gazete yazarıydı. O, şahsiyetiyle ve ciddiyetiyle, entelektüel bir Müslüman olarak çalıştı çabaladı, okudu yazdı, gezdi gördü. Hamâsetten uzak durdu, kendi çizgisinden sapmadı.
M.Şükrü Hanioğlu‘nun 16 Nisan 2017, Pazar günü Sabah‘da çıkan yazısının başlığı böyle. Bu önemli yazı, tabloyu ortaya koyan şu cümleyle başlamakta:
“Beşşar el-Esed liderliğindeki Ba’as rejimi totaliter mezhep diktatörlüğünü sürdürme uğruna yüz binlerce kişiyi öldürerek, milyonlarca bireyi göçe zorlayarak ve “Mahd al-Hadarat (Medeniyetler Beşiği)” olarak adlandırılan bir ülkeyi harabeye dönüştürerek yirmi birinci asrın en büyük insanî trajedisini yaratmıştır.”
İsmail Kılıçarslan’ın “Bari cevap verelim” başlıklı yazısının (Yeni Şafak, 11.10.2016) birkaç yerinden alıntılar sunacağım. Parantez açarak yaptığım açıklamalar var, belirtirim.
“Kartal Belediyesi’nin düzenlediği ‘Günümüz İslam Dünyasında Meseleler ve Çözüm Yolları’ başlıklı toplantıda konuşan CHP Başkanı Kılıçdaroğlu, 15 soru sormuş ve konuşmasını şu cümleyle bitirmiş: ‘Bunların cevaplarını hep birlikte aramak zorundayız.’
Kılıçdaroğlu’nun ‘hep birlikte’ diyerek kastettiği kitlenin içinde var mıyım bilmem. Lakin yine de, bu 15 sorunun bazılarını aklımın erdiği, kalemimin döndüğü kadar cevaplamak isterim.”
Süleyman Seyfi Öğün’ün “Türkiye, İran ve Rusya (2)” başlıklı yazısından alıntılar:
“(…) Rusya, güçlü bürokrasisi ve askerî gücü; İran birleştirici kuvvetli bir doktrini ve Türkiye hayli yıpranmış kurumsal yapılarına rağmen çok dinamik toplumsallığı ile temayüz ediyor. (…)
Değerli İslâm bilim tarihçisi Fuat Sezgin, hocası Hellmut Ritter’le ilgili bir anısından söz etmişti bir konferansında. Kısaca ve meâlen, hatırladığım kadarıyla, H. Ritter kendisine şöyle demişti:
