14. yüzyılda Yemen’de faaliyet gösteren Cebertiyye tarikatının kurucusu. Doğum yeri: Yemen’de Zebîd şehri.

İlim tahsili, hocalık dönemi sonrasında kendisini zühd ve ibâdete vermiş ve kısa sürede bölgenin en tanınan ve itibar gören şeyhi olmuş. Çevresine birçok mürid toplanmış. Bunlar arasında devrin hükümdârı Sultan Eşref ve birçok devlet adamı ve âlim bulunuyormuş. Zeydîlerin imamı Sabahaddin Herevî tarafından ordusu kuşatılan Sultan Eşref’e bu kuşatmanın başarısızlıkla sonuçlanacağını müjdelemesi Cebertî’nin itibarını daha da artırmış. Vird olarak Yâsin sûresini okurmuş ve bu sûreyi her gün belli sayıda okumanın maddî ve manevî bütün ihtiyaçları gidereceğini söylermiş. Bundan dolayı da bu tarikatın mensupları “ehl-i Yâsin” diye tanınmış. Muhyiddin İbnü’l-Arabî’nin görüşlerine son derece bağlı olduğundan onun Fusûsü’l- Hikem’inin bir nüshasına mutlaka sahip olunmasını tavsiye edermiş. Gerek bu özelliği gerek Yâsin sûresinin faziletine dair yazdığı bir risalede yer verdiği hadislerin mevzû olduğunu düşünenlerin itirazları sebebiyle çeşitli tenkitlere maruz kalmış. Sultan Eşref’in şeyhe sahip çıkması onunla mücadeleye girişenlerin sonuç alamamasına yol açmış. Müridlerine kerâmetten çok istikâmete değer vermelerini tavsiye edermiş. Ona göre, “sema kaygan bir zemindir; bu zeminde ancak er olanlar yürüyebilir”. Doğduğü şehirde (Zebîd) vefat eden Cebertî için Bâbü’s-sihâm Mezarlığı’nda muhteşem bir türbe yapılmış. Cebertiyye, Ekberiyye’nin bir şubesi gibi kabul edilir durumda imiş. Bu tarikat, şeyhin ölümünden sonra oğlu Radıyyüddin tarafından devam ettirilmiş.” (TDV İslâm Ansiklopedisi, c.7, s.193; Maddeyi yazan: İrfan Gündüz).
Not. Belirtilen kaynak eserin ilgili Maddesinden bazı bilgiler oradaki cümleler aynen alıntılanmayarak, kendi cümlelerimle aktarılmıştır.