İsmet Özel’in İstiklâl Marşı Derneği internet portali İsmet Özel Köşesi’nde ALIN TERİ GÖZ NURU üst-başlığı altında KENDİME BİR ÇEKİ DÜZEN VERMELİYİM başlığıyla çıkan yazısının (http://www.istiklalmarsidernegi.org.tr/ IsmetOzel?İd=161&Katld=7) birkaç yerinden yapacağım alıntılamalar (bunlardan ilki iki cümlelik bir alıntı olarak başlığı teşkil etmekte) oluşturacak bu yazıyı.

“(…) Bilhassa benim hayatımın ipe sapa gelir bir tarafı olmalıydı. (…) Başkalarının hayatta buldukları anlama bilerek yabancı kaldım. (…) Üçünün birden yani dilin, lisanın ve lügatin birbirlerine destek olarak mesafe kat eden bir akış biçimi vardı. ” (…) (başlığı teşkil eden iki cümlelik alıntının yeri)

Dil olmadan gündelik hayatı idame ettirmek imkânsızdı. (…) Çoğu kimse yarayışlı olanda donup kalanlardan müteşekkildi. (…) Dilin lisana varan yolu işaret etmesi ne demekti? Dili lisandan ayıran neydi? Lisân dildeki ifade imkânının ancak hangi kültür tabakasında canlı ve diri kalabileceği hususunun bir belirtisiydi. (…) Şiir tutkunları seyahatin lügati aşmak üzere lügate doğru olduğunu bilenlerdi.

Karakterimin olgunlaşmasına şiir tutkunları sebep oldu. (…) Şiir okurunun karşısına İkinci Yeni duyarlığında metinlerle çıkıp Partizanlığa uğrayışım ve İslâmcı söylemde karar kılışım niçin seyrimi dilden lisana ve oradan da lügate doğru gerçekleştirdiğimi hesaba katmayanlar için bir muamma sayıldı. Oysa ortada gizemli hiçbir şey yoktu. (…) Şiir bir kişiyi kurtardı ise bütün insanları kurtarabilir. Yani dünyayı tahkir etmek (aşağılamak) suretiyle zindandan çıkma fırsatı hepimizi bekliyor. Bu fırsattan istifade etmek için lügati aşmak kastıyla lügate doğru harekete hazırlanmalıyız. Lügat bizi kelimelerin tarihteki yerinden haberdar eder. (…) ‘Biz’ dediğimiz herkes Türkçe’ye hizmeti şerefli sayan kişilerdir. (…)”