“Araları iki yay arası kadar, hattâ daha yakın oldu.”
Metinler genellikle Hz.Peygamber’e hem “seven” hem de “sevilen” anlamına gelen ve hubb kelimesinin etken ve edilgen hâli olan habîb ünvânını atfeder. Tekvînî (oluşla ilgili) emir açısından bu unvân, -Meybudî tarafından sıklıkla zikredilen- “Sen olmsaydın felekleri yaratmazdım” kudsî hadîsinde işaret edildiği üzere – Hz. Muhammed’in Allah’ın en yüce sevgilisi ve yaratılışın nihâî amacı olduğunu belirtmektedir.
O’nun cemâli ve izzeti olmasaydı kudret pergeli varlık dairesini çizmezdi ve ne Âdem’in ne de zürriyetinin bir ismi ve izi olurdu. “Sen olmasaydın iki âlemi yaratmazdım [levlâke mâ-halaktü’l-kevneyn]. ” (Keşf 1:682)
Ey Muhammed (s.a.v)! Kâinâtın maksûdu ve yaratılmışlar dairesinin merkezi sensin. “Sen olmasaydın kâinâtı yaratmazdım.” Eğer senin makâmın ve celâlin olmasaydı bu âlemi yaratmazdım. (Keşf 5:208)
Senin göğsünü genişletmedik mi? [e-lem neşrah leke sadrak] (İnşirah 94:1) Ey âlemdeki en güzel örnek [mihter-i âlem] ! Ey seçilmiş ve her türlü saygıya lâyık olan [güzide-i muhterem] Ey Mekke’nin ve Harem bölgesinin efendisi! Ey Allah elçilerinin öncüsü ve sonuncusu! Biz senin kalbini marifet nuruyla aydınlatmadık mı? (…)
Ey Seyyid! Sen nübüvvet bakımından ilk, gönderilme [bi’set] bakımından sonuncusun. Vuslat bakımından zâhir, nimet bakımından bâtınsın. Yakınlık (zülfet) ve ünsiyet (ülfet) bakımından yaratılmışların ilki, hüküm (siyaset) ve saâdet bakımından sonuncususun. Sen İsmet ve Haşmet bakımından zâhir, hâlinin celâli bakımından bâtınsın. ( Keşf 10:537-538)
No Comments