Önderleri ABD’de bir eyalette bulunan ve son bir iki yıldır iktidardaki muhafazakâr AK Parti hükümeti ve bu hükümeti destekleyenler ile ayrışma ve zıtlaşma yaşayan bir toplum kesimine mensup insanların bir kısmı o gruptan ayrılmalarına rağmen, önderlerine ve gruba bağlılıkları sıkı bir biçimde devam eden insanlar var. Onlardan ve onlara artık iyi gözle bakmayanlardan oluşan aileler de mevcut. Bu grubun 17-25 Aralık 2013 günlerinde tezahür eden bir atağıyla siyasal iktidarla bağları tamamen koptu. Ondan bu yana da devamlı üzerlerine gidiliyor hukuk çerçevesi içinde.

Artık o grubun siyasal iktidara karşı olan hemen hemen tüm çevrelerle ve örgütlerle en azından karşılıklı iyi ilişkiler içinde olduğu biliniyor. Oysa önceden o çevreler ve örgütler hem onların karşısındaydı hem de onlar o çevre ve örgütleri kendilerine yabancı ve zıt görüyorlardı; manzara öyle görünüyordu. Dindar çevrelerde de söz konusu grup mensupları şu yaklaşımı dillendiriyorlar en kısa ve genel ifadeyle: “Doğru yolda (hidayet üzre) olanlar bizleriz, sizler yanlış yoldasınız. Bizden ayrılanlar da ayağı kaymış kimseler.” Yani kendileri gibi bakmayanları, düşünmeyenleri, hele kendilerine karşı olanları İslâmî açıdan doğru yolda olmamakla, diğer bir deyişle sapkınlıkla suçluyorlar. “Biz sizlere acıyoruz” demeye getiriyorlar. Böylesi tuhaf ve yalınkat, derinlikten yoksun bir yaklaşım içindeler.

Denilebilir ki böylesi bir yaklaşımın ciddiye alınacak tarafı var mı? Neden üzerinde duruyorsun? Evet, ciddiye alınacak bir tarafı yok. Zaten bu gelişmeler olmadan önceki yıllarda da o çevreyi veya grubu önemsemiyordum, yayınlarını okumaya değer görmüyordum. Düşünün, bir dergilerinin adı bile “Sızıntı” idi. Çağrışımına bakar mısınız? Ama bu insanların kendilerini bir doğru yol fırkası gibi görmeleri, bu derecede kendilerini önemser görünmeleri, meseleye bu düzlemde bakabilmeleri ne kadar acınacak durumda olduklarını gösteriyor. Dediğim gibi, birçok ailede bu gruptan olanlarla olmayanlar bir arada. Ve karşılıklı birbirlerine acıyan insanlar… Enteresan olan durum bu. Bu söz konusu grubun veya çevrenin bu hâle düşmesi, daha geniş bir dindar ve muhafazakâr çevre tarafından dışlanmış olması sanki müntesiplerce hiç göz önüne alınmıyor, bu duruma gelinmesinin hiç muhasebesi yapılmıyor gibi bir hava gözleniyor.