Müellifi Muhyiddin İbnu’l-Arabî, 1929 öncesi Türkçesiyle mütercimi ve şârihi Ahmed Avni Konuk olan eseri dört cilt olarak günümüz Türkçesiyle yayına hazırlayanlar Prof.Dr. Mustafa Tahralı ve merhum Dr. Selçuk Eraydın olup bu dört cildin yayınlanması Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Vakfı Yayınları’nca (İFAV) gerçekleşmiştir.

“Hûdî kelimede ‘ahadî hikmet’ râsıhtır (ilimde sağlam ve köklü bilgisi olan). Vechi (hakikati) budur ki: Hud (a.s.) çok kullar mazharlarında Vâhid’in rubûbiyyetini müşahede eder idi. Yani her bir mahlûku terbiye eden,onun tâbi olduğu bir özel ismidir. İlahî isimler la-yuad ve la-yuhsa (sayılmaz, sayısız) olduğundan onların terbiyeleri altında bulunan mazharlar da (zuhur yerleri) öylece sayılması mümkün olmayan şeylerdir. Dolayısıyla her bir ‘isim’ bir Rab’dır. Bu surette merbûb da (Rabbe kul olan) çok olur. İşte Hud (a.s.) bu kulların mazharlarında rablerin çokluğunu ber-taraf edip bir rubûbiyyet müşahede etmiş idi. Nitekim Hak Teâlâ Kur’ân-ı Kerim’de ondan naklen beyân buyurur: Anlam olarak ‘Hiç bir hayat sahibi yoktur, illa ki Hak onun alnını tutucudur. Benim Rabbim muhakkak dosdoğru yol üzeredir.’ (Hud,11/56) Şu halde ‘ahadiyyet’ üç mertebe üzerinedir: Birincisi: ‘Zâtî Ahadiyyet’dir. Bunda asla çokluk itibarı yoktur. İhlas, 112/1 bu mertebeyi beyan eder. Ve bu zatî ahadiyyet mutlaklığı hasebiyle, Vâhid için hiçbir vasfı ve na’ti kabul etmez; belki bu ahadiyyet Vâhid’in aynıdır. İşte bu tevhide ‘zât tevhidi’ derler. İkincisi: Esma ve sıfâtın (İsimler ve sıfatların) ahadiyyet mertebesidir. (…) Bu itibara göre Allah Vâhid’dir. Ve Zümer, 39/4 bu mertebeyi beyan eder. Üçüncüsü: Fiillerin Ahadiyyeti, etkiler ve etkilenmeler Ahadiyyeti’dir. Ve bu mertebede yüce Zât fiillerin tümünün masdarıdır ve fiili kabul edenlerin hepsinde etkilidir. Ve bu ‘rubûbî ahadiyyet’dir. İşte Hûd (a.s.)ın hikmeti buna dayanır.” (s.267-268)