İsmet Özel‘in İstiklâl Marşı Derneği internet portali İsmet Özel köşesinde “İslâmla Damgalanmış Varoluş” üst-başlığı altında çıkan “Kapitalizme Ölüm Şerbetini Türkler İçirecek” başlıklı ve 23 Şevval 1442 (4 Haziran 2021) tarihli yazısının birkaç yerinden yapacağım alıntılamalardan ibaret olacak bu yazı.

İlk alıntı da söz konusu yazının ilk paragrafının sonundan ve bu yazının başlığını teşkil ediyor.

“(…) Şöhrete iktisatçı olarak ermiş olan Keynes kapitalizmi insan tabiatının bir kısmı ve sıfırlı birli bir oyunun tarafı olarak biliyordu. Eğer kapitalizmi 1 saydırabilirsek sosyalizmi 0 saymanın yolu açılacaktı. Keynes sermaye sahiplerine ‘Canınızı değil banka hesabınızı tehlikeye atın’ tavsiyesinde bulunarak kapitalizmi canlı tutmağı başardı. Lüzumlu veya lüzumsuz her türden alış veriş kapitalizme kan taşıyacaktı. Öyle de oldu. (…)

Türkler tarih sahnesine piyasa adı verilen ve ilkesi ‘al takke, ver külâh’ anlayışına uydurulmuş istismar düzenini tahttan ve taçtan mahrum bırakarak çıktı. (…) Yani Türkler Milâdi 1071’deki Malazgirt zaferinden çok önce Anadolu’nun baskın insan unsuru haline gelmişlerdi. Bizans ordusunun mağlubiyeti Türkleri dünya sistemine, yani gayri-Müslim bir otoriteye hesap verir olmaktan çıkardı. Türkler hayatlarını kültürünü kökten değiştirdikleri topraklarda devam ettirdi.  (…) Sonrasında Gaza Beyliklerini görüyoruz.  (…) Osmanlı Devleti bu beyliklerin idare tarzında gündeme soktuğu ahlâk düzenini tanzim ederek canlandı ve geniş topraklarda gücünü gösterdi. (…)

(…) Gerçekte emir-ül müminin hem din ve hem de devlet işlerinde Müslümanların başkanıdır. Evirilip çevrilerek Türkler bu hususta doğmuş olan çarpıklığın sıkıntılarını ellerinden geldiği nispette gidermekle uğraştılar. Türklerin Osmanlı idaresini ayakta tutuyor olması Müslim ve gayri-Müslim bütün tebaanın ‘Allah devlete zeval vermesin’ duasında bulunmasına sebep teşkil ediyordu. Bu başarıya ne Bizans monarkları, ne de önceki hanedanlar erişebilmişti.

Sosyalizmin I. Cihan Harbi’nin ortasında Rusya’da ve II. Cihan Harbi sonrasında Çin’de yaşadığı tecrübeler niçin kapitalizme kısmen dahi olsa darbe vuramadı? Çünkü her iki ülke de göz boyama sosyalizminin birer görüntüsü olmaktan ileri gidemedi.  (…) Rusya ne zaman zor durumda kalsa en büyük sermaye ona can simidi temin etti.  Amerikan sermayesinin göz bebeği Çin’in sosyalizme intibakı eşitsiz bir bölünme suretiyle başladı ve bölünme küçük parçanın büyüğünü ele geçirmesiyle sonlandı.  (…)

Dünya ve onun medeniyetleri hep nefes darlığı çekmiştir. Bu sebebe bağlı olarak modernlik tarihi önce bir şekilde burnunu gösterip sonra araziye uyan yüzlerce, binlerce harekete şahit oldu.  (…)
Hatırlayalım: 1904-1905 Rus-Japon savaşında Avrupalı devletin Asyalı devlet karşısında uğradığı yenilginin tesirinde kalan kimi Jön Türkler Avrupa ile baş etmenin sırrını Japonlardan öğrenmek istedi. Aldıkları cevap şöyle oldu: Avrupa’ya bu kadar yakın mesafede Avrupa’ya meydan okuyamayız.

İşin sırrını düzen fikri bünyesinde saklıyor. Türkler asırlar boyunca Avrupa’nın burnunun dibinde Avrupalıların gıpta ettiği bir kültür başarısının mümessili oldu.  (…)
Bir insan topluluğu üzerinde hâkimiyet tesisini devre dışı bırakarak üstünlük yolunu bulmuştuk. Türk toprakları ham madde ithal eden ve mamul madde ihraç eden bir ekonomiyi aksettiriyordu.

Bu tarz işleyiş biz Türkleri emperyalistler haline getirmedi. Oysa Avrupa muhtaç bir yöre olmaktan kurtularak hâkimiyet inşa etme fikri edindi. Bizim devlet adamlarımızın 70 sente muhtacız dediği günler dün gibi aklımda. Aklını bu türden işlere yormayan insanların Türk hayatının zevkini çıkardığı günleri yaşıyoruz. Tarih nereden kalkılıp nereye varıldığını öğretmiyorsa öğrenilmeğe değer bir şey değildir. Bizim kapitalizme ölüm şerbetini Türkler içirecek deyişimiz insan münasebetlerinde para gücünün ötesinde dayanışma numunesi göstermiş başka bir millet olmayışıdır.  (…)
İnsanlarla her türlü münasebetini dünyanın bir zindan olduğu kanaatıyla düzenleyenler hakir gördüklerinden medet ummayacaktır.”