“Yıllarca yaşadığımız zamana ayak uydurabilmek için çabalayıp durduk; şimdi görüyoruz ki ayaklarımız çoktan bizi kendine uydurmuş götürüyor! (…) Yaşıyoruz, yani iki nokta arasında bilerek ya da gayrı ihtiyari yürüyoruz işte. Yürüyoruz ama nereye?
“Şimdi bilemiyorum.
Yirmili yaşlarımda, birçok konuda teoriler öne sürer ve bunları ‘kesinlikle diye başlayan heyecanlı cümlelerle savunurdum.
Şimdi ‘kesinlikle sözünü hiç kullanmıyorum. Çünkü dünyada herşeyin görece olduğunu, hiçbirşeyin kesin sayılamayacağını öğrendim.”
Bu sözleri “Söz’ün Özü -kelâm-ı ilahi’nin tabiatına dâir-” başlıklı kitabının (Kitabevi, Ocak 1999) ÖNSÖZ’ünde nakleden (s.9) Dücane Cündioğlu, bunlara dair şunları söylüyor:
