çocuk Posts

“Bir ekrana gömülmüş vaziyette” yaşamak…

 

Bu gün gazetelerde en dikkatimi çeken ve etkileyici bulduğum iki yazı var. İlki Gökhan Özcan‘ın “Kral çıplak, ya ahali?” başlıklı yazısı (Yeni Şafak). Diğeri Mevlana İdris‘e ait “Çocukları çok sevmek” başlıklı yazı (Karar). Sırasıyla bu iki yazıdan her birinin birkaç yerinden alıntılar sunacağım.

Son aylarda, haftalarda, günlerde çıkmış önemsediğim yazılardan birer alıntı

 

“(…) Ancak Osmanlı ve Batı toplumlarında ‘ırk’ın eski anlamlarında da istimâli sürmüştür. Örneğin, Türbedâr Ahmed Amiş Efendi, gençliğinde Yanık Selvi (Sevlievo) Bektaşî dergâhına giderek Sadık Efendi’ye intisab etmek istediğinde kendisine ‘oğlum daha gençsin, vaktin gelince ırkı temiz birisi gelib seni bulunduğun yerde irşâd eder’ cevabı verilmiştir.(…)” (M. Şükrü Hanioğlu, “İstiklâl Marşı’nı okuyarak ırkçılık mı yapıyoruz?” başlıklı yazısından, Sabah, 11 Kasım 2018)

Çocuklar, kar ve umut

 

Ömer Erdem’in “Kar kardeşliği ve çocuklar” başlıklı bu günkü yazısından bazı cümleler:

“Nerede çocukları sevindiren bir şey varsa orada umut var. Kar yağınca değişir çocuk da. Peşine düş onun, izini sür. Bir çocuğu mutlu eden şey aslında büyükleri tekrar bir araya çağırıyor ve unutulmuş güzellikleri müjdeliyordur. (…)

Gazete yazısı deyip geçmeyin, işte o yazılardan ikisinden bazı alıntılar…

 

İstemem nakl-i cenâzemde çeleng-ü âhenk
Debdebeyle gidilir sâha değildir makber
Orası medhalidir bârigeh-i Mevlâ’nın
Kapısından içeri aczile girmek ister.