İstiklâl Marşı Derneği internet sitesinde “Tersinden Edebiyat Tarihi” üst başlığı altında bir yazı dizisi devam ediyor. Bu yazı dizisinin bu gün onbeşincisi yayınlandı o sitede “Mukaddeme 15” başlıklı olarak. Bu yazının beş yerinden birer alıntı sunmam, yazının bütününü merak edip okumak isteyecekler için yeterli olacaktır sanıyorum.
“Eğer bilgi,” diyor İbn Arabî, “aklî bir delile dayalı nazariyelerden (teoriler -aa.-) ve (dolayısıyla) şüphe uyandırıcı yollardan elde edilmişse, böyle bir şey, bize göre, sahibinde şüphe uyandırdığından dolayı bilgi değildir. Bilgi, bilende şüphe uyandırmamalıdır.
“(…) Her mesele, her hareket, her tarihi şahsiyet, her fikir, popüler imajları üzerinden konuşulup tartışılıyor ve ancak o kadar anlaşılıyor. Bu imajların meselenin gerçeğiyle ilişkisi çok yüzeysel ve çarpıtmalara açık… Dolayısıyla her mesele aslından uzak bir yerde kavranıyor ve bu gayretlerin tamamı nihayetinde zihinsel bir birikime değil, zihinsel bir perdelenmeye kapı açıyor. (…)” (Gökhan Özcan’ın, Yenişafak’ta 16 Şubat 2017 günü çıkan “Kuruntuların kırıntıları” başlıklı yazısından bir bölüm)
http://www.yenisafak.com/yazarlar/gokhanozcan/kuruntularin-kirintilari-2036211
Başlıkta adı geçen yazarın “Kaçırılmış bir vaktin çınlaması” başlıklı yazısından birkaç alıntı sunacağım.
“(…) “Zekânın öne sürdüklerinden çok daha yüksek bir hakikat var. Henüz ne olduğunu tam olarak kavrayamadığım ve bize yön veren bir şey içimden geçiyor” diyor Antoine de Saint Exupery, ‘Savaş Pilotu’nda.
Başlıktaki söz Muhyiddin İbn Arabî hazretlerinin Fütûhât-ı Mekkiyye adlı eserinde (Çeviri: Ekrem Demirli, Litera Yayıncılık, 14. Cilt, s.109, ISBN 978-975-6329-73-3, İstanbul-2011) geçer. Bu sayfa ve izleyen sayfadan bazı alıntılar yapacağım.
