“(…) “Zamanın bilincinde olmayanlar sıkılmaz; hayat ancak, geçen her anın bilincinde olunmazsa tahammül edilebilen bir şeydir; Yoksa bizim için her şey berbat olur. Sıkıntı tecrübesi, azmış zamanın bilincidir” diyor Cioran, Ezelî Mağlup’ta (…)“. (Gökhan Özcan‘ın “Çarpı işaretleri” başlıklı yazısından; Yeni Şafak, 19.10.2017).
Onun yazdığı günler en azından okuyunca içimde bir kıpırtı olacağı beklentisiyle heyecanlandığım günler. Kendisi ben lisede ikinci sınıftayken doğmuş biri; ama yazılarını etkileyici, düşündürücü, feyz aldırıcı bulduğum kişilerin yaşça benden küçük olmalarıyla benim yaşıma yakın veya benden yaşlı olmaları arasında inanın hiç fark hissetmiyorum.
Başlıktaki ifade, yazılarının sürekli izleyicisi olduğum Gökhan Özcan‘ın bu günkü “İncecik bir ipin üstünde” başlıklı yazısında geçiyor. Bu yazının birkaç yerinden alıntılar sunmak istedim.
