Mustafa Kutlu, kitaplarını ve gazete yazılarını okuduğum nadir yazarlarımdan birisi. Bugünkü (3 Şubat 2021 tarihli) Yeni Şafak’ta çıkan “Akıntıya karşı yardım eli” başlıklı yazısı son günlerde en çok etkilendiğim bir yazı oldu. Baştan sona etkileyiciliği süren bir yazı. Ben olabildiğince az alıntılama yapmaya çalışarak, nâçizâne bu yazıyla (okuyan kaç kişi olursa olsun) Mustafa Kutlu’nun bu sıradışı yazısından iyi yazı meraklısı olanları haberdar etmek ve onlarla (ki yazıyı tamamen okumaya yöneleceklerini umarım) bu kıymetli yazının yansıttığı hassâsiyyeti paylaşmak istedim.

“Kadim dostum, kardeşim İsmail Kara’nın naklettiğine göre hadise şöyle cereyan ediyor: Karla karışık yağmurun İstanbul’u zaptettiği bir gün. (…) O yıllarda Sultanahmet-Beyazıt hattı henüz trafiğe açık, açık olmasına ya, o havada o sıkışıklıkta arabalar saatte ancak on metre gidebiliyor.

Bir eski Pleymouth veya Dodge, her neyse o koca taksilerden biri, tam da Çemberlitaş’ın dibinde arıza yapmış.

Yolu tıkadığı için vasıtalar habire korna çalıyor. (…) diyen el-kol işaretleri, şöför çaresiz, eli böğründe gelip geçenlerden yardım istiyor.