Gazetelerde düşünce, bilgi, hikmet ağırlıklı okumaya değer yazı bulma imkânının son derece zor veya kısıtlı olduğu bir dönemde olduğumuz fikrindeyim. Diyebilirim ki gazetelerde bazı günler en fazla üç yazı bulabiliyorum okuma ihtiyacıma cevap verecek; bazı günler ancak bir veya iki yazı oluyor, bazı günlerde de okuyacak yazı bulamıyorum. Bu durum böyleyken, her yazısını okumak istediğim yazar sayısı da dördü geçmiyor.

Her yazısını okuduğum bir isim, Gökhan Özcan. Bugün okuduğum “Cehaletin küçük krallıkları” başlıklı yazısı yüreğime su serpti. Ondan önce yaşını başını almış bir köşe yazarının okurken sıkıldığım ama sonuna kadar sabrederek okuduğum bilmişlik ve üst perdeden değerlendirme yansıtan yazısını okuduktan sonra, favori yazarlarımdan Gökhan Özcan’ın yazısını okumak çok iyi geldi.

Gökhan Özcan’ın yazısının başlığı, “Cehaletin küçük krallıkları”. Ve ilk cümlesi : “Günümüzün teknolojik imkanları, herkese kendini dahi sanma imkanını tanıdı.” Dikkat edilirse, kendini dahi sanma imkânından söz ediyor yazar, kendini tanıma imkânından değil. Hemen her şeyi tanıma, bilme imkânı bile sağlamadığını anlıyoruz aynı zamanda günümüzün teknolojik imkânlarının. Dünya ölçüsünde cehaletin tekno-mecralar üzerinden yayılabilmesinin kolaylığını belirtiyor. Tümüyle muhatapsız kalınmadığını, çünkü o mecralarda her saçmalığa sahip çıkacak birilerinin bulunabildiği gibi, insanı karamsar kılıcı bir gerçeğe işaret ediyor. Varlığından emin olduğu bu sosyal ve büyük ihtimalle ticarî, sınaî, siyasal, kültürel, ekonomik, medyatik yönleri olan birimleri adlandırıyor: “Cehaletin küçük krallıkları”. “Hayatı için anlamlı bir şeyler aramaya gönlü olmayanların birbirlerini
ağırladıkları krallıklar” bunlar yazara göre. Ve anlaşılıyor düşündüğü ve dile getirdiği.

Birkaç alıntılama yaparak yazının bundan sonrasından, bitireyim.

“Sizi tutan yok. Sizin kendinizi tutmanıza imkan verecek bir ölçünüz de yok. Her şeyin adını koyup geçiyorsunuz. Tek bir dayanağınız var bunu yaparken; kendi güdük aklınız!”

“(…) Cahillik derken, çok şey bilip bilmemekle ilgili bir şeyler kastediyor değilim; kendini bilip bilmemekle ilgili söylediklerim…”

“Kişi kendini bilmiyorsa cahildir, sözüm bu, kastım da bu! Çok şey bilip cahil cahil konuşan da çok şu zamanda, bu da bir vakıa maalesef!”

“İnsanın kendini bilmesi cehaletin tek ilacı… Ne demek kendini bilmek? Bildiklerinin bilmeye yetmeyeceğini bilmek…”

“Olmak vehmine kapılmamak, daima olanların yolunda olmak…”

“(…) Sanıyor ki öyleleri, baktıkları o daracık pencereden gerçeğin tamamı tastamam görünüyor. Acıklı bir şey, bir insanın cehaletinden her gün sergiler açması, numuneler sergilemesi…”
https://www.yenisafak.com/yazarlar/gokhanozcan/cehaletin-kucuk-kralliklari-2046522