“Günler geçip gittiyse varsın geçsin. Ey pâk ve mübarek olan insân-ı kâmil; hemen sen var ol!..” (s. 9)

“Ruhtaki hayâl, sûretâ yok gibidir. Lâkin sen bütün cihan halkını birer hayâl peşinde gider gör.” (s. 12)

“Zekât verilmediği içindir ki, bulut gelip yağmur yağdırmaz. Zinâdan da etrafta vebâ zuhur eder.” (s. 12)

“Bâzan öyle, bâzan da böyle görünür. Onun için din işi, hayretten başka bir şey değildir.” (s. 21)

“İlâhî, dünyada yüzbinlerce tuzak ve dâne vardır. Biz ise aç ve harîs kuşlar gibiyiz.” (s. 24)

“İlâhî, sen bizimle beraber olup bizi muhafaza edince, ayak altında yüzbinlerce tuzak olsa da ehemmiyeti yoktur.” (s. 24)

“Yazı yazan eli görmeyen kimse, kalemin hareketini müşahede edince yazma işini ondan sanır.” (s. 25)

“Ruhumuz Allah ile uyanık olmayınca, o zahirî uyanıklık bizim için bend ve mâniadır.” (s. 25)

“Bir kimse manevî koku duyup da o nimetin şükrünü ifâ etmezse, küfrân-ı nimet gelir, onun burnunu yer ve düşürür.” (s. 27)

“Gamda olsun, rahatta olsun, tevekkül ve teslimden başka amellerin hepsi hile ve tuzaktan ibarettir.” (s. 28)

“Her kim zühd-ü kanaat gösterip de dünyayı terk edecek olursa, dünya ona doğru ziyadesiyle yaklaşır.” (s. 28)

“Cenâb-ı Hakk’ın varlığı huzurunda yok olmak lâzımdır. Şu varlık dediğimiz mevhûm vücud, ona nisbetle arta kalmış, menfaatsiz ve ehemmiyetsiz bir şeydir.” (s. 30)

“Peygamberler dünya işinde, kâfirler de âhiret işinde cebrîdirler.” (s. 34)

“Bilakis peygamberler âhiret işini, câhiller de dünya işini seçmişlerdir.” (s. 34)

“Gönül seni kalb ehlinin semtine çeker. Cisim ise su ve çamur hapsine koymak ister.” (s. 37)

“Her kim fenâ bir âdet çıkarmış olursa, her an onun tarafına lânetler gider.” (s. 38)

“Bakacak ve dikkat edecek olursan tâliplerin niyazı, âbidlerin yakarışı Muhammedî cevherin şuâlarından ibârettir.” (s. 38)