Muhyiddin İbn Arabî’nin Arapçadan Türkçeye Ahmed Avni Konuk tarafından Tercüme Ve Şerhi yapılmış (1925) olan “Tedbîrât-ı İlâhiyye” adlı eseri, latin harfleriyle ve günümüz Türkçesiyle Mustafa Tahralı tarafından yayına hazırlanmış ve basılmış olarak 1991’den bu yana yeni baskılarıyla istifadeye açık önemli bir eser. Bu eserin bendeki 6. Baskısından(2013) başlıkta ifade ettiğim anlamda bir bölümü biraz daha sadeleştirerek (daha da kolay okunur ve anlaşılır kılmaya çalışarak) aktaracağım:

“Ey İblîs, indiğin vakit, (halife olan) insanı elbette üç hâlin biri üzerinde bulursun: Ya benim ile, ya melek ile ya da nefis ile. Eğer benimle bulursan onun hangi bâbda (kapıda) ve hangi ismin tecellisi altında bulunduğuna bak! Yani benim ile bulduğun insan tevekkül, sabır, rıza gibi değişik bâblardan hangisinde benimle beraberdir? Ve bu kapılarda ilâhî isimlerimden Mu’izz, Müzill, Mu’tî ve Mâni’ gibi hangi isimlerin tecellîsi altında bulunmaktadır? Senin mülkün olan tabiat ve kesâfet memleketinden onun hâline göre in! Zira o her ne kadar benimle beraber ise de, senin memleketin olan tabiat âlemi içindedir. Dolayısıyla unsûrî kesâfet(yoğunluk) içinde, meselâ tevekkül kapısında duran ve Mâni’ isminin tecellîsi altında olup fakr ve zarûrete yakalanmış insana, tevekkülünü olumsuz etkileyebilecek telkinde bulun( Mâni’: İstemediği şeyin olmasına imkân vermeyen). Fakat hakikat cinsinden olan hayâl âlemine girmekten sakın ki, o insan o latîf olan hayâl âleminde benimle beraberdir. Zira bu insan senin memleketin olan kesâfet ve tabiat âleminden çıkıp hakikat âlemine duhûl etmiştir. Ve şeytanlar hakikat semâsına yükselemezler. Ve orada şeytanlar için aslâ tasallut ve tasarruf yoktur. Nitekim Kur’ân-ı Kerîm’de buyurulur: “Biz onları taşlanan (sürülen, koğulan) her şeytandan koruduk.” (Hicr, 15/17) “(Tedbîrât-ı İlâhiyye Tercüme ve Şerhi, İz Yayıncılık, s. 278)