O âyet Kur’anda Yunus sûresinde 104. âyettir. Meâlen (anlamca) ” De ki: ‘Ey insanlar, eğer benim dînimden bir şüpheniz varsa (iyi bilin ki) ben Allâh’ı bırakıp da sizin tapmakta olduklarınıza tapmam. Ancak sizi öldürecek olan (vefât ettirecek / canınızı alacak olan) Allah’a kulluk ederim. Bana mü’minlerden olmam emr olundu.’ ”

Bu âyette beni en fazla düşündüren ifâde Peygamber Efendimize (s.a.v.) vahy edilen ve söylemesi buyrulan sözler arasındaki şu cümle: “Ancak sizi öldürecek olan Allah’a kulluk ederim.” Bu cümlenin de koyu olarak yazdığım kısmı en fazla dikkatimi çekti.

Niye Allah’ı niteleyen bir ifâde olarak sizi öldürecek olan veya canınızı alacak olan denilmiş?

Düşününce akla şu geliyor: ölüm gerçeği. İnsanlar öleceklerini ölümlerden dolayı biliyorlar. Belki insanları en çok düşündüren gerçek, yaşamanın bir an gelecek ölümle son bulacağı. Kimileri doğal bilir yaşamayı da ölmeyi de. Öyle de bilseler ve dile getirseler dahi ölüm hakkında, diğer canlıların ölmesiyle insanın ölmesine aynı serinkanlılıkla bir yaklaşımda bulunmazlar diye düşünüyorum. İnsanın ölmesi daha bir acı ve zor/ağır gelir insanlara. En çok da dîni önemsemez gözüken, Allah’a şirk koşan ve tevhid esaslı din inancına karşı olan insanlar göz önüne alındığında, hayat ve ölüm üzerinde mutlak kudrete sâhip olan tek Allah’a kulluk etme zorunluluğunun şu anlamda doğrudan vurgulanmış olması düşünülür: Ancak Allah alır (inanan-inanmayan) her insanın canını; görünür sebepler neler olursa olsun!

Söz konusu âyetde “Ancak sizi öldürecek olan Allah’a kulluk ederim” ifadesi bu gerçeği vurgulu biçimde inanmayanlara/şirk ve şüphe içinde olanlara beyân etme, açığa vurma anlamını yansıtıyor diye düşünülmesi isâbetli gibi geliyor bana. Yaşatanın da, öldürenin de Allah olduğu apaçık bir gerçek.

Allah, Resûlüne bu gerçeği bu ifadeyle vahyetmiş, o da dîninden şüphede olan insanları bu ayetle uyarmıştır.