Muhyiddin İbn Arabî’nin bu eseri Ekrem Demirli tarafından 18 cild olarak Türkçeye çevrilmiş ve Litera Yayıncılık’tan yayınlanmıştır. 2011 baskılı 16. Ciltten yapacağım bazı alıntılamalar bu yazıyı oluşturacak.

“Allah’ı -O’nunla değil- nefislerine göre birleyenler tevhide şirk katanlardır.” (s.18)

“Yaşadığı günü kınayıp dünü överken insan hep aynı insandır: Dünü yaşarken de onu kınayıp bir önceki günü övmekteydi. Bu hep böyle devam eder.” (s.21)

“ İlahi şe’n (iş) farkında olmadıkları yönden kendilerini harekete geçiren sebeptir.” (s.21)

“Kim Allah karşısında takva sahibi olursa, ‘Allah’ isminin genişliğine çıkar ve o ismin genişliğiyle birlikte genişler; bu genişliğin ardında darlık bulunmaz.” (s.22)

“(Takva sahibi olup olmadığı hususunda) Kendini sınamak isteyip bu hususta işin özünü kavramak isteyen, rızkı hakkındaki bilgisine bakmalıdır: Rızkının ne olduğunu (kendine nereden geldiğini) bilmeyen insan, darlıktan genişliğe çıkmış kişidir. Bu durum ‘Allah onu hesap etmediği yönden rızıklandırır’ (et-Talak 65/3) âyetinde belirtilir.” (s.22)

“Hz.Peygamber şöyle der: ‘Allah Âdem’i kendi sûretinde yarattı.’ İnsanın içinde / bâtınında değişme bulunurken zâhiri sâbittir. Zahirinde kendisinde bulunmayan bir organ ona eklenemeyeceği gibi insan bâtınında da bir halde kalamaz.” (s.25)

“Çokluk varlıkta/gerçekte değil, nispet ve hükümlerdedir.” (s.27)

“Hıyanet üç türlüdür: Birincisi Allah’a ihanet etmek, ikincisi peygambere, üçüncüsü emanetlere ihanettir.” (s.34)

“Âlemdeki her şey Allah’ın âyetidir, çünkü her şey O’na delildir.” (s.43)

“Muhammed el- Merakeşî’yi kasdederek, ‘karşılaştığı bütün güçlükleri ve sıkıntıları ferahlık ve tebessümle karşılar, sıkıntılar bize göre ondan uzaklaşır görünürdü; o ise bir sevinçten başkasına, bir mutluluktan başka bir mutluluğa geçerdi. Kendisine ‘İnsan tabiatına nâhoş gelen hâdiselerin sana ulaşması hakkında ne düşünüyorsun.?’ diye sorunca şöyle demişti: ‘Başlangıçta sabrettim. İlahi hüküm karşısında gösterdiğim sabır hakikati müşahede etmemi sağladı. Müşahede ise beni her türlü hükümden alıkoydu. Artık her şeyi Allah ile görüyorum. (…)” (s.47)