“(O zaman) zulmeden herkes yeryüzündeki bütün servete sahip olsa (azaptan kurtulmak için) elbette onu fedâ ederdi. Onlar azabı gördükleri zaman pişmanlıklarını açıklarlar. (Ne ki) aralarında, kendilerine haksızlık yapılmaksızın, adaletle hükmolunur.” (Yunus, 10/ 54)

“De ki: Ancak Allah’ın fazl (lütfu) ve keremi (bağışı) ile, rahmetiyle, işte yalnız bunlarla sevinsinler. Bu onların toplayıp durdukları (bütün dünyâlıklar) ından hayırlıdır.” (Yunus, 10/58)

“Onlar yeryüzünde (Allah’ı) âciz bırakabilecek değillerdir. Kendilerini Allah’tan (kurtaracak) hiçbir haamîleri de yoktur. Onların azabı kat kat olacaktır. (Çünkü) onlar (hakkı) işitmeye tahammül edemezlerdi, (onu) görmezlerdi de.” (Hûd, 11/20)

“Eğer Rabbin dileseydi bütün insanları muhakkak ki bir tek ümmet yapardı. Onlar ihtilaf edici bir halde (işte böylece) devam edip gideceklerdir.” (Hûd, 11/ 118)

“Göklerin ve yerin gayb (sırrı) Allah’ındır. Her iş O’na döndürülür. Öyle ise O’na ibâdet et, O’na güvenip dayan. Senin Rabbin yapmakta olduğunuz şeylerden gaafil (ve habersiz) değildir.” (Hud, 11/123)

“Onların çoğu Allah’a iman etmez, ille Allah’a ortak katanlardır onlar.” (Yuusuf, 12/106)

“Sabrettiğiniz şeylere mukaabil sizlere selam (ve selâmet). Dâr(-i dünyân)ın en güzel sonucudur bu!” (Er-ra’d, 13/24)

“Bunlar îman edenlerdir, Allah’ın zikriyle gönülleri huzuur-u sükûne kavuşanlardır. Haberiniz olsun ki kalbler ancak zikru’llah ile olgunlaşır.” (Er-ra’d, 13/28)

“Allah ne dilerse (onu yapar. Bazısını) mahveder (vücûda getirmez, bazısını da) vücûda getirir. Ana Kitâb (Levh-i Mahfuz) O’nun nezdindedir.” (Er-ra’d, 13/39)

(Alıntılamada Hasan Basri Çantay’ın “Kur’an-ı Hakîm Ve Meâl-i Kerîm” adlı üç ciltlik eserinin Birinci Cildi (Yedinci Baskı 1392 H. 1972 M.) esas alınmıştır.)